Su üşür mü?
Üşümüş fakat önce çok yanmış, feryadı göğe yükselmiş yükseldikçe soğumuş,soğudukça nakış nakış işlenmiş, iyi ki ani bir fırtınayla karşılaşmamış dolu olup düşermiş tomurcuklanmış fidanlara...
Kar tanesi hayatlar,yüzler, parmak izleri gibi hiçbiri birbirinin aynısı olmayan yakından bakmayınca,yakına varmayınca...çizgi çizgi desen desen yaşanmışlıklar,esip dağılanlar,çığ gibi düşenler hiç ayrılmayacak gibi bir dağa kar olanlar...
Düşüyormuş kar tanesi Dünyanın soğumuş sert iklimlerine,Nur'dan uzaklaşmış besbelli...
Yüreği gibi lapa lapa yağıyor,fırtına ile savruluyor.Kendi içinde olanı dondururcasına...
Kendi ışıksız ya! Isınmıyor ya!Yağmalı gürlemeli önüne ne geçerse yıkmalı...
Üşüyor minik ayaklar...buzdan olmuş ekmekler yenmiyor ki...soruyor babasına''Sobamız olsaydı ısıtırdık değil mi bu ekmeği''
Ayet daha sıcak sıcak yeni fırından çıktı, yağıyor.Seyreden kendi nakışına göre görüyor kar tanelerini...
Bir kibritçi kız masalı gibi üşüyor bir çocuk fakat mutlu çünkü ayet kendine yağıyor, içinde güneşi...
Baharı nakış nakış dokumuş yüreğinde şimdi çiçek toplama zamanı...
Soğuk mu o da ne?
İçi kış olan bilir mi?
Koş oyna yumak yumak topla çiçekleri,yap bir çiçekten adam senin olsun ,
yüzüne baktığın eserin eriyecekmiş!Niye ki...
Güneş çıkınca erirmiş o! Bahar gelirmiş sert gölgelere...yağdığı yere çiçek olsun diye,çiçekler gün yüzüne çıksın diye...!
Ayet daha sıcak sıcak yeni fırından çıktı,okumak isteyen,görmek isteyen her yüreğe...
Yaşlı bir dede çoktan gözleri görmez,kulağı da duymaz olmuş.Sanki soğukta işlemiyor içine...
Yalnız ve hep kar yağan damından düşermiş nakışlar içeriye...Görmez ya dede varsın olsun onun güneşi içinde,o çiçeklerini kalbinde topluyor,isyan etmeyen nefesinde...
Ayet daha sıcak sıcak yeni fırından çıktı yağıyor gören gözlere,öğüt almak isteyene,bir çığ düşmüş kalp var mı diyene!
Çok istersen ancak çıplak bir gözle görmek nasip olur kar çiçeklerini ayrı ayrı neşvesini,hayret denizlerinde bir sala koyar seni, akar gidersin o zevkle...görürsün Rahman,Rahim,Halık,Berr,Musavvir,Vedud,Vehhap,Alim esmasının tecellisini gün yüzü gibi düşer kalbine tebessüm eder...Korkma! der kar beyazlığında kefene bürünmüş saçların sana anlatır Hayy ismini.Korkma!Çiçek çiçek açacaksın ahirinde..
Ayet daha sıcak sıcak yeni fırından çıktı yağıyor görmek,duymak isteyen gönüllere...
Avuçlarına düşen her kar tanesi Hayy diyor.Diril diyor,Tut Hayy isminden çığ etme gürültü ile kendine...
Olma sevdasına tutulunca insan ilk cemre(kor,ateş) havasına düşer,yola çıkar bir Nur yoluna,yakınlaştıkça akar aktıkça su olur,oldukça ikinci cemresi yoluna düşer.İşledikçe toprağı canlar olsun diye dokunur üçüncü cemreye o düşer ellere...yed-i beyza'ya kavuşur .Nur olur işi...gittiği yere bahar gelir...arayan bulur onu denizlerin sahilinde...işin gerçeğini görmek ve olmak isteyenlere
ikra ela
@ElaIKRA
0 yorum:
Yorum Gönder